Door Engelen en bloemen omringd…
Gekluisterd aan een zuurstofapparaat ontmoet ik Adriana in haar bovenwoning in Amsterdam. Ze zit aan de keukentafel, met haar beide benen rustend op een van de stoelen. Liesbeth, haar nicht, heeft me uitgenodigd om met elkaar kennis te maken en alvast wat ideeën op te doen en uit te wisselen over haar naderende uitvaart.
De ontmoeting is warm, open en met de nodige humor. Ik maakte kennis met een sprankelende jonge vrouw die weet wat ze wil en vol overgave haar laatste afscheid vormgeeft waarin ruimte voor onder andere haar neefjes en nichtjes erg belangrijk is. Ze heeft zelf geen kinderen, maar met hen een heel bijzondere band. Ze is bijna twee jaar ziek geweest. Toen duidelijk werd dat ze niet meer kon genezen heeft ze ruim de tijd genomen om goed afscheid van haar familie en schare vriendinnen te nemen.
Ze gaf aan klaar te zijn om te sterven en voelde veel ondersteuning van haar beschermengel. Deze was ook energetisch goed voel- en zichtbaar bij haar. Ook tijdens een tweede bezoek aan Adriana gaf de engel te kennen dat ze zich nu geheel mocht overgeven.
Tijdens haar ziekte had Adriana zich nooit afgevraagd waarom ik, maar juist waarom ik niet? Het contact met ‘haar’engel bracht troost, licht, overgave en gaf kracht om dit door te geven aan haar familie en vrienden.
Tijdens het eerste gesprek werd duidelijk dat ze koos voor een wilgentenen grafmand als omhulling, met een zacht bedje gevuld met schapenwol. Ik stelde voor dat we de genodigden zouden vragen één bloem voor haar mee te nemen die haar neefjes en nichtjes dan in de gevlochten mand een eigen plekje konden geven.
Met hun tuinschaar in de hand was het een kleurrijk schouwspel tijdens de dag van de uitvaart. Terwijl de familie voorafgaand aan de afscheidsdienst gecondoleerd werd, maakten zij het geheel speelser en lichter met hun bloemenritueel.
Adriana wilde na de uitvaartmis op een eigen wijze vervoerd worden naar de begraafplaats. Het werd de loopkoets. Haar leven mocht echt gevierd worden na de mis in de kerk en de begrafenis.
Ze wilde dat er tijd en ruimte zou zijn om ontspannen met elkaar samen te zijn. Dit was haar afscheidsfeest aan iedereen die haar lief was. Het werd een levendig onthaal, waarin een toast op haar leven werd uitgebracht. Men genoot van het praten met elkaar, onder het genot van een heerlijk buffet en live muziek van MusicaRosa. Adriana had nog een verzoeknummer doorgegeven; The Housemartins met You’ve got a Friend. Voordat Marisca dit nummer zong, sprak ik de woorden uit die Adriana geschreven had.
Adriana wilde iedereen er namelijk van doordringen dat er meer is tussen hemel en aarde en dat we allemaal een vriend in de vorm van een beschermengel hebben. Of je het nu gelooft of niet, open je ervoor en wie weet, vraag om steun in je leven. Voor Adriana is haar engel een wezenlijk onderdeel geweest van haar leven, deze schonk vertrouwen, liefde en licht.
Daarnaast kreeg iedereen een ‘Boekje van troost’ mee aan het einde van deze dag. Daarin waren inspirerende teksten te lezen die Adriana had verzameld tijdens haar periode van ziek zijn. Adriana: “Ik heb het leven lief, ben blij dat ik ben geboren. En valt het doek dan dicht, nog even op het leven, een laatste glas geheven, Ik heb het leven lief!”